Osoba prowadząca sesję: Paulina Pakszys, dr     (Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk, specjalizacja: komunikacja wiedzy naukowej)

Sesja koncentruje się na kluczowej roli skutecznej komunikacji w podnoszeniu świadomości na temat gwałtownych zmian środowiskowych zachodzących w regionach polarnych. Jej celem jest wyposażenie naukowców, edukatorów i popularyzatorów nauki w narzędzia i strategie pozwalające przekazywać pilne przesłanie badań polarnych i ich znaczenia dla globalnych systemów klimatycznych. Sesja opisuje również jak skutecznie angażować różnorodne grupy odbiorców, wykorzystując innowacyjne metody i technologie.

Poruszane tematy obejmą:

• Rola mediów, technologii, sztuki oraz emocji i estetyki do przybliżania i przekazywaniu wiedzy o zmianach w regionach polarnych – angażowanie różnorodnych grup odbiorców,
• Innowacyjne sposoby angażowania i komunikowania skutków zmian klimatycznych w regionach polarnych – np. zastosowanie multimediów, wirtualnej rzeczywistości i interaktywnych wystaw w przekazywaniu wiedzy,
• Wyzwania związane z przeciwdziałaniem dezinformacji i sceptycyzmowi klimatycznemu,
• Rola współpracy społecznościowej w amplifikacji badań polarnych oraz najlepsze praktyki w ich komunikowaniu,
• Budowanie współpracy między naukowcami, nauczycielami i społecznościami, aby wspólnie działać na rzecz świadomości i ochrony regionów polarnych.

Sesja stanowi platformę dla ekspertów, edukatorów i twórców, by wspólnie rozwijać efektywne sposoby przekazywania wiedzy o zmianach w Arktyce i Antarktyce oraz ich wpływie na świat.

Osoby prowadzące sesję: Monika Szkarłat, dr oraz Michał Łuszczuk, dr hab. prof. UMCS     (Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, specjalizacja: nauki społeczne)

Celem sesji jest refleksja nad rolą i pozycją polskich nauk społecznych i humanistycznych w badaniach Arktyki. Podejmując to zagadnienie, sesja ma na celu identyfikację dominujących obszarów badawczych, zrozumienie dynamiki ich ewolucji oraz ocenę potencjału umiędzynarodowienia i interdyscyplinarności. Dyskusja skupi się na analizie kierunków, w jakich podążają polskie badania polarne z perspektywy humanistyczno-społecznej, oraz na pytaniu, jakie wyzwania i szanse stoją przed ich autorami.

Sesja będzie również okazją do przedyskutowania praktycznego wymiaru badań i ich aplikacyjności w odpowiedzi na potrzeby społecznego i politycznego otoczenia nauki. Kluczowe będą pytania o współpracę między przedstawicielami nauk humanistycznych i społecznych a badaczami z innych dziedzin, jak nauki przyrodnicze czy ścisłe, oraz o to, w jaki sposób interdyscyplinarne podejście wpływa na jakość i zasięg wyników.

Poruszone zostaną również kwestie umiędzynarodowienia – jakie miejsce zajmują polskie badania Arktyki w nauce światowej oraz jak można wzmocnić ich widoczność na międzynarodowym forum. Efektem sesji będzie lepsze zrozumienie specyfiki polskiej humanistyki i nauk społecznych w badaniach polarnych, wskazanie potencjalnych obszarów rozwoju oraz wypracowanie refleksji nad rolą badań w kontekście globalnych i lokalnych wyzwań Arktyki.

Do udziału w sesji zaproszeni zostaną badacze oraz przedstawiciele społecznego otoczenia nauki, co zapewni wieloaspektową i interdyscyplinarną perspektywę dyskusji.

Sesja będzie składać się z dwóch części. Pierwsza – w formacie round-table – to dyskusja z udziałem szerokiego grona interesariuszy reprezentujących środowisko naukowe (nauki społeczne, humanistyka, ścisłe i przyrodnicze), instytucje państwowe, agencje rządowe, biznes, klastry, specjaliści w dziedzinie komunikacji naukowej czy media. Mając na uwadze wagę tematu i znaczenie dla całego środowiska wskazane byłoby, aby to wydarzenie miało charakter plenarny.

Druga część to panel naukowy, który będzie okazją dla badaczy do podzielenia się z uczestnikami Sympozjum prowadzonymi badaniami i ich wynikami. W tej części uczestnicy zostaną zaproszeni do zgłoszenia referatów. Kolejność części w ciągu dnia jest dowolna.

Osoba prowadząca sesję: Przemysław Niedzielski, prof. dr hab.    (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, specjalizacja: chemia analityczna)

Analizy chemiczne to jedne z najistotniejszych narzędzi w badaniach środowiska, w tym oczywiście obszarów polarnych. Celem sesji jest wymiana doświadczeń w zakresie badania środowiska z użyciem narzędzi analityki chemicznej. Zakres tematyczny sesji jest bardzo szeroki: od przedstawienia wyników analiz chemicznych prowadzonych w obszarach polarnych (lub analiz laboratoryjnych próbek z obszarów polarnych), przez specyfikę analityki chemicznej w obszarach polarnych, metodyki i problemy zapewnienia jakości analiz, po potrzeby i wizję przyszłości…

Zakres tematyczny sesji:

• Co badamy? – analityka chemiczna, jako narzędzie w badaniach polarnych (analizy fizykochemiczne, oznaczanie zawartości pierwiastków i związków chemicznych: nieorganicznych i organicznych)
• Jakie trudności? – specyfika wykonywania analiz chemicznych i pobierania próbek do analiz w obszarach polarnych
• Jak badamy? – analizy chemiczne w obszarach polarnych: pomiary terenowe i zdalne, monitoring, pobieranie próbek, analizy laboratoryjne
• Jak badają inni? – potrzeby, możliwości i konieczność harmonizacji procedur analitycznych
• Jak dobrze działamy? – zapewnienie jakości wyników analiz: zarządzanie i kontrola jakości analiz
• Co w przyszłości? – nowe spojrzenie na analitykę chemiczną: wyzwania i potrzeby analityki chemicznej w kontekście badań polarnych

Do udziału w sesji zapraszamy wszystkich, którzy w swoich badaniach prowadzonych w obszarach polarnych (również innych obszarów zimnych, np. wysokogórskich) prowadzą prace w zakresie analityki chemicznej lub wykorzystują wyniki analiz chemicznych.

Osoba prowadząca sesję: Mateusz Strzelecki, prof. dr hab.    (Uniwersytet Wrocławski, specjalizacja: procesy peryglacjalne, wybrzeża Arktyki)

Badania nad procesami peryglacjalnymi i wieloletnią zmarzliną stoją w obliczu wielu istotnych wyzwań, które wpływają na zrozumienie geoekosystemów regionów zimnych i gospodarowanie nimi, zwłaszcza w kontekście zachodzących zmian klimatycznych. Co więcej, historyczny kontekst wcześniejszych badań wskazuje na utrzymujące się luki w dotychczasowej wiedzy, szczególnie w zakresie paleoklimatycznych następstw występowania wieloletniej zmarzliny i procesów peryglacjalnych. Główne wyzwania związane z badaniami nad procesami peryglacjalnymi i wieloletnią zmarzliną w Polsce obejmują ograniczone działania w zakresie współpracy, prowadzące do fragmentacji danych, niespójności i rzadkości zbiorów danych, które utrudniają kompleksowe modelowanie, badanie bezpośredniego wpływu skutków zmian klimatu, a także komplikują zrozumienie procesów ekologicznych, czy też czynników środowiskowych ograniczających badania terenowe. Sprostanie tym wyzwaniom wymaga skoordynowanego i opartego na współpracy podejścia w ramach środowiska naukowego, wraz z innowacyjnymi metodami i technikami. Organizacja EUCOP 2030 jest jednym z narzędzi mających na celu mobilizację polskiej społeczności akademickiej do powrotu do badań procesów i krajobrazów kontrolowanych przez lód, mróz, śnieg i niskie temperatury.

Zachęcamy do nadsyłania zgłoszeń koncentrujących się na współczesnych i przeszłych mechanizmach kontrolujących rozwój geomorfologii regionów zimnych. Drugim celem naszej sesji będzie zwiększenie krajowego zainteresowania organizacją Europejskiej Konferencji Zmarzlinowej\ (EUCOP 2030) w Polsce w 2030 roku.

Osoba prowadząca sesję: Mateusz Strzelecki, prof. dr hab.    (Uniwersytet Wrocławski, specjalizacja: procesy peryglacjalne, wybrzeża Arktyki)

Wybrzeża polarne stanowią ponad jedną trzecią całkowitej długości linii brzegowej na świecie i należą do najbardziej dynamicznych na Ziemi. W kontekście zmian klimatycznych wybrzeża polarne stają się coraz bardziej podatne na gwałtowne przemiany. Zmiany przybrzeżne w Arktyce są głównie związane ze zmniejszającą się pokrywą lodu morskiego, co skutkuje corocznym, wydłużonym narażeniem linii brzegowych na działanie fal i sztormów. Dodatkowymi istotnymi czynnikami są degradacja wieloletniej zmarzliny, powodzie sztormowe oraz intensywniejszy transport osadów ze zlodowaconych zlewni.

Wspomniane zmiany mają znaczący wpływ na społeczności zamieszkujące okołobiegunowe wybrzeża Arktyki, prowadząc między innymi do niszczenia miejsc o znaczeniu kulturowym oraz infrastrukturalnym. W Antarktyce, przyspieszone cofanie się lodowców doprowadziło do odsłonięcia nowych linii brzegowych, gdzie procesy związane z wieloletnią zmarzliną i transport osadów z paraglacjalnie przekształconych form lodowcowych kontrolują dynamikę wybrzeża.

W obu regionach okołobiegunowych ocieplenie klimatu wywołało ekstremalne procesy, w tym przyspieszoną termoerozję wieloletniej zmarzliny, destabilizację stoków przez procesy peryglacjalne lub osuwiska prowadzące do powstawania fal tsunami, które poważnie zmieniają funkcjonowanie wrażliwych  środowisk przybrzeżnych.

W tej sesji, zapraszamy do nadsyłania zgłoszeń, które pogłębią obecną wiedzę na temat dynamiki wybrzeży polarnych (Arktyki i Antarktyki) w skali lokalnej i regionalnej. Zachęcamy do przesyłania zgłoszeń koncentrujących się zarówno na procesach powierzchniowych, jak i podwodnych, które powodują zmiany w morfologii wybrzeża, a także jesteśmy zainteresowani zgłoszeniami, które omawiają tempo zmian i skutki społeczno-ekonomiczne.

Celem naszej sesji jest zwiększenie zainteresowania tą tematyką oraz stworzenie platformy do dyskusji na temat różnych aspektów zmian przybrzeżnych i ich wpływu na odporność środowisk oraz społeczności polarnych.

Sesja będzie upamiętnieniem pracy i pasji Piotra Zagórskiego dla arktycznych krajobrazów przybrzeżnych. Sesja odda hołd pracy i zaangażowaniu Piotra Zagórskiego, w badania wybrzeży Svalbardu. Jako lider badań nad zmianami wybrzeży na Svalbardzie oraz kierownik Stacji Badawczej Calypsobyen UMCS, wniósł istotny wkład w nasze zrozumienie tych kluczowych środowisk.